கஅன்பழகனைப் பற்றிய இரு உண்மைகள்

கஅன்பழகனைப் பற்றிய இரு உண்மைகளை நான் இங்கு உங்களுக்குத் தர நினைக்கிறேன். உங்களில் 50 வருடங்களைக் கடந்தவர்களுக்கு, இவ்விஷயங்கள் தெரிந்து இருக்கலாம்.

உண்மை ஒன்று:

இவர் படித்தது MA. படிக்காதது PhD. இவர் எக்காலத்திலும் பேராசிரியராக. எக்கல்லூரியிலும் இருந்ததே இல்லை. ஒரு பேராசிரியர் என்றால், அவர் ஒரு PhD பட்டமாவது பெற்றிருக்க வேண்டும்.

இவர் வேலை செய்தது பச்சையப்பன் கல்லூரியில், அதுவும் துணை விரிவுரையாளராக (Assistant Lecturer). இவர் எப்படி திடீரென்று ‘பேராசிரியரா’னார் என்பது எனக்கு இந்நாள் வரை விளங்கவில்லை.

இவரைப் பற்றிய இவரது பாவப்பட்ட அக்கால மாணவர்களின் எண்ணங்கள் பரிதாபமாக இருக்கின்றன.

ஒருக்கால், பேருக்கு ஒரு ஆசிரியராகவும் மற்றபடி அரசியல் வேலைகள், கருணாநிதியின் எடுபிடியாக சுமார் 70 வருடமாகச் செய்து வருவதாலும் தான் இவரை பேராசிரியர் என்று அழைக்கின்றார்களோ தெரியவில்லை.

உண்மை இரண்டு:

இது நடந்து சுமார் நாற்பத்தி ஐந்து ஆண்டுகள் இருக்கலாம் – வருடம் எனக்குச் சரியாக நினைவில் இல்லை.

ஒரு நாள், பள்ளியில் படித்துக் கொண்டிருந்த இவர் மகள், தம் வகுப்புத் தோழியை தன் வீட்டிற்கு ‘சேர்ந்து படிப்பதற்காக’ அழைத்து வந்திருக்கிறார்.

பேராசிரியர் அன்பழகன் திராவிட பாரம்பரியத்தில் ஊறியவர் அல்லவா? கருணாநிதியின் நண்பர் அல்லவா? புறங்கையை நக்குபவரின் போர்வாள் அல்லவா? என்ன நடந்தது?

தோழி வன்புணர்ச்சி செய்யப் பட்டார். மகள் திகைத்து வாயடைத்துப் போனார். சோகம். கேவலம்.

காவல் துறை ஒன்றும் செய்யாமலிருக்க நம் தானைத் தலைவர் கருணாநிதி ‘ஆவன’ செய்தார். பத்திரிக்கைகளிலும் இச்செய்தி இடம்பெறாமல் ‘பார்த்துக்’ கொண்டார்!

( தன் பிள்ளை ஸ்டாலினுக்காகவும் – இந்த ஆள் ஒரு வன்புணர்ச்சி விவகாரத்தில் மாட்டிக் கொண்ட போது – இந்த மாதிரியே பிற்காலத்தில் செய்தார், நம் மானங்கெட்ட தமிழர்!)

நன்றி மிக்க பேராசிரியர் வேட்டியை இறுக்கிக் கட்டிக் கொண்டு இன்று வரை கருணாநிதி பஜனை மடம் நடத்திக் கொண்டு இருக்கிறார்.